Zuid Thailand, Ko Phi Phi, Ko Lanta en Phuket

Zo, alweer tijd voor het volgende verslag! De laatste keer dat ik schreef was ongeveer een week geleden toen ik terugkwam van Chiang Mai. Zoals ik toen al zei ging ik donderdagavond weer naar Thailand, en deze keer naar Ko Phi Phi. De vlucht was pas om half 12 ’s avonds, dus op donderdag om half 9 vertrokken we met de bus naar het vliegveld. Na wat kwaliteitsvoer te hebben gevonden op het vliegveld in de vorm van een Big Mac Menu was het tijd in te checken en door de security te gaan. Helaas bleek dit wat moeilijker te gaan dan gepland aangezien Liz, onze Canadese vriendin, nog steeds een nood-paspoort heeft na haar pasoort verloren te zijn in Indonesië. We dachten dat dit een minuut of 5 zou duren, maar het bleek nog een close call te worden waardoor we onze vlucht bijna misten. Maar goed, allemaal goedgekomen en om half 12 zaten we in het vliegtuig klaar om naar Thailand te gaan.

Na een oncomfortabele vlucht van zo’n 3.5 uur kwamen we aan op Phuket Airport, Phuket is een eiland in de buurt van Ko Phi Phi. Vanaf hier moesten we een ferry pakken naar Ko Phi Phi, met het probleem dat de eerste ferry pas om 9 uur vertrok. Effectief betekende dit dus zo’n 4 uur op het vliegveld rondhangen, waar ik natuurlijk niet kan slapen. Toen we eindelijk naar de ferry konden bleek dat je heerlijk op het dek kon rondhangen, wat een geweldig idee was totdat er een aardige golf kwam en ik doorweekt raakte. Concluderend dat dit niet zo geweldig was als gehoopt ben ik benedendeks gaan zitten en kwamen we even later in de brandende zon op Ko Phi Phi aan. Ko Phi Phi is een prachtig eiland, dat bekendstaat om het feit dat het mooie stranden heeft met een heldere zee, dat het erg rustig is en goed voor feesten. Het hele eiland heeft ook geen echte wegen, dus al het vervoer is te voet of te fiets. Dit klinkt natuurlijk erg idyllisch, ware het niet dat dit inhield dat we in 40C een halfuur moesten lopen met rugzak op om ons hostel te bereiken! Natuurlijk was dat geen echt probleem, maar toch. Onze kamer bleek uitstekende airco te hebben, dus alles was weer oke. We gingen direct naar het strand waar we eigenlijk de rest van de dag lekker hebben gehangen, gezwommen, en waar we in het water hebben gevolleybald. Tegen de avond vonden we onszelf met onze voetjes in het zand en een cocktail in de hand. Een mooi uitzicht over de zee, wat fakkels bij ons in de buurt, relaxte reggae muziek… Het leven kan slechter. Zo hebben we tot een uur of 11 gezeten waarna het voor ons toch echt bedtijd was, een nacht met weinig slaap (of geen) breekt je toch een beetje op.

Op zaterdag stonden we natuurlijk wel op tijd op! We hadden het leuke idee een boot te huren en in de buurt te gaan snorkelen, maar eerst gingen we het centrum van Ko Phi Phi een beetje verkennen. Het verkennen duurde erg kort met als conclusie dat het makkelijker is pizza te vinden dan Thais eten op Ko Phi Phi, waarna we een bootje regelden met kapitein die ons langs wat mooie plekjes zou varen. De plaatsen waar we langsvaarden waren inderdaad prachtig, met witte stranden en blauwe zee, met snorkelen en met allerlei rots-eilanden in zee. Tel daarbij een lunch van verse ananas op en je hebt een leuk dagje uit, zeker als je Lukas bij je hebt die een geweldige fotograaf is en dus allerlei mooie plaatjes schiet. Na de zonsondergang op zee te hebben gezien gingen we terug naar Ko Phi Phi. Deze avond gingen we uit eten en daarna cocktails doen, we hadden namelijk wat te vieren. Laura werd op zondag 22! Het eten in “Pum”, een plaatselijke aanrader, was goddelijk en ook de cocktails stelden weer niet teleur. Toen we een tijdje na het eten bij een massage-salon langsliepen leek het ons een goed idee eens een massage te proberen hier, waar ik nu nog steeds spijt van heb. Laura en ik lagen naast elkaar op de massagebedden, en wat me het meest zal bijblijven is de pijn en proberen niet te lachen terwijl Laura allerlei pijnlijke gezichten trok. Mijn masseuse leek te hebben besloten dat ik een grote jongen was en wel overal tegen kon, waardoor ik dus aan alle kanten geknakt en gekraakt werd, werd geslagen en er over me heen werd gelopen, mijn hoofd het kussen in werd geduwd en uiteindelijk een of andere aparte manoeuvre op me werd uitgevoerd waarbij ik over haar rug werd gegooid en ze ook nog eens besloot me in mijn tepels te knijpen. Erg moeilijk dit allemaal accuraat te beschrijven, maar helaas kan ik het niet beter verwoorden dan dit. Het voelde meer als een work-out dan als een massage, maar dan niet een erg plezante work-out. Na de teleurstelling te hebben weggewassen met wat pizza en ijs gingen we weer verder met genieten van het eiland. We besloten ons eigen plekje op het strand te gaan vinden om lekker in de stilte met zijn vieren van de zee te genieten, echter bleek dat wat koppeltjes op het strand zo hun eigen idee van stilte hadden en na met onze zaklamp per ongeluk wat romantische activiteiten te hebben onderbroken besloten we in een brakliggende boot te gaan zitten met wat drankjes en chips en daar Laura’s verjaardag in te luiden. Dit bleek een erg gezellige plek te zijn om lekker te praten, en het werd dan ook vrij laat.

Happy birthday Laura! Zondag was Laura’s verjaardag, dus zij mocht gedeeltelijk kiezen wat we gingen doen. Gedeeltelijk, want eerst moesten we om 9 uur ’s ochtends naar de ferry toe omdat we naar Ko Lanta gingen. Ko Lanta is een beetje als Ko Phi Phi, alleen dan theoretisch gezien minder toeristisch en rustiger. Na op Ko Lanta te hebben ingecheckt en wat traditioneel Thais voer te hebben gegeten kwamen we erachter dat je een trip kon doen waarbij je een uur op een olifant zou rijden en dan een hike zou doen naar een waterval en naar vleermuis-grotten. Ook al had ik een week daarvoor op een olifant gereden klonk dit toch wel als een leuk idee, en besloten we dat te gaan doen. Het olifantenrijden zelf was voor mij vrij teleurstellend, aangezien ik deze keer niet op de nek kon zitten en ik de olifanten er eerlijk gezegd wat zielig uit vond zien, maar aangezien het voor de rest de eerste keer was was het voor hen natuurlijk wel geweldig. Na de olifanten te hebben bereden en ze wat te hebben gevoerd was het tijd voor de hike naar de waterval. Ons werd verteld dat de hike anderhalf uur zou zijn, maar het bleek eerder een halfuur te zijn. Nu was dat in dit geval niet zo erg aangezien het nog steeds rond de 40 graden was en het voelde alsof je levend werd gekookt. Zoals de gids al aan ons aangaf was het iets te droog om de waterval in zijn volle glorie te kunnen waarschouwen, maar het was toch mooi en de verkoeling van het water was heerlijk. Na de waterval was het tijd voor de batcaves, grotten waar je in kon en waar je de vleermuizen kon zien hangen. De grot zelf was indrukwekkend, zeker het feit dat er boomwortels door het dak van de grot waren gekomen die zich over honderden jaren in de grond hadden geworteld. Toen we met een zaklamp de grot ingingen om te verkennen zagen we inderdaad veel vleermuizen hangen, en door met je stembanden een hoog geluid te maken gingen sommigen nog plotseling (onverwacht) vliegen ook. Mooi om te zien, maar helaas werd het intussen al bijna donker en was het tijd om terug te gaan. Op de terugweg zagen we nog wat apen, dat is natuurlijk altijd een leuke bonus! Bij terugkomst in het resort deed ik eerst een lekkere wandeling over het strand met Laura waarbij de krabben probeerden weg te schieten van onder haar voeten en Laura met haar zonnebril op sterkte probeerde dezelfde krabben te ontwijken. Hierna was het tijd voor meer traditioneel Thais eten, deze keer lekker lui bij ons eigen “resort”. Het restaurant/bar bij ons resort was de ultieme plaats om te relaxen, met lage tafels zonder stoelen maar met kussens op de grond, met reggae muziek op en met een pooltafel.

Maandag was helaas alweer onze laatste dag, en we hadden ervoor gekozen al vroeg de ferry naar Phuket te nemen zodat we daar nog een complete dag zouden hebben. Nu vind ik het niet zo erg vroeg op te staan, maar de rest had daar blijkbaar iets meer moeite mee. Om 7 uur was uiteindelijk iedereen in bed en om half 8 stapten we onze taxi in, want onze ferry vertrok al om 8 uur. Deze ferryrit duurde tot ongeveer 12 uur, 4 uur op een boot dus. Het knappe aan de ferries is dat ze een manier hebben gevonden om de stoelen zo oncomfortabel te maken dat geen enkele positie waarin je zit echt werkt, dus ik was erg blij dat ik mijn tablet had voor wat afleiding. Bij aankomst in Phuket lieten we ons naar Patong Beach rijden met het plan daar te gaan kayakken. Dit was helaas niet mogelijk, maar gelukkig hadden Liz en ik een goede tweede optie: Motorbiking! Ik ben intussen natuurlijk al ervaren en vond het geweldig, en na een paar minuten wennen ging het bij Liz ook makkelijk. Phuket is schijnbaar erg mooi om over rond te biken, maar helaas hadden we de bikes maar tot 6 uur en hadden we dus maar zo’n 3 uur om echt rond te rijden. De bergwegen langs de zee waren erg mooi om te zien, maar het was hier wel een stuk drukker en toeristischer dan toen ik ging motorbiken in Chiang Mai. Aangezien we deze avond nog gingen vliegen maar onze vlucht pas om 3 uur ’s nachts was gingen we toen maar naar een restaurant om wat eten te vinden, voor mij in de vorm van een pizza. Na hier lekker wat te hebben gegeten vonden we een bar met goede live-muziek (The Eagles, U2..) en kwam ik erachter dat er een Pizzahut 2 deuren verder was. Aangezien de pizzahut een buy 1 get 1 free actie had moest ik 2 pizza’s nemen, en mijn laatste avondmaal voor de komende paar weken in Thailand was dus een erg goede! Hier hebben we onze avond doorgebracht totdat we rond een uur of 10 naar het vliegveld vertrokken. We hadden al eerder op de avond gezien dat ze hier ook een speciaal soort taxi’s hadden, een soort jeeps waarin je achterin tegenover elkaar zat, de jeep fel verlicht was en er knallende muziek uit grote speakers in de auto kwam. Raad maar hoe wij naar het vliegveld wilden! Het bleek de beste taxi-rit te zijn die ik ooit gehad heb, de taxi-chauffeur had nog goede muziek ook. Zo reden wij dus over het Thaise platteland, met compleet geen verlichting afgezien van onze mini-zon en in complete stilte afgezien van onze knallende muziek. Mooie manier om de vakantie af te sluiten, want hierna kwamen we dus aan op het vliegveld en was het tijd om te wachten op de vlucht! Zoals de laatste paar keren schrijf ik ook deze keer dit weer vanuit het vliegtuig, en zo gauw we terugkomen bij de universiteit rond een uur of 8 begint het echte leven weer. Het is blijkbaar midterm-week, en ik zal dus de komende dagen echt aan de studie moeten. Hoort er blijkbaar ook bij als je op een study exchange gaat!

Adios maar weer, zoals altijd komen de foto's in de zeer nabije toekomst op facebook!