Food, food, food

Slapen in Hong Kong is moeilijker dan het lijkt. A city that never sleeps betekent blijkbaar ook dat mensen de hele nacht toeteren! Maar goed, uiteindelijk toch nog een paar uurtjes mee weten te pakken en toen ’s ochtends eens gekeken met wie ik op de kamer lag. Het bleken heel gezellige types te zijn, en niet allemaal Chinezen zoals ik dacht! Er was een Japanner, een Zuid Koreaanse Australier en een Canadees. Nadat ik had gedoucht en we met zijn allen nog even zaten te kletsen besloten we met 3 van ons wat ontbijt te gaan eten. Leuke verrassing, het restaurant waar we gingen ontbijten had een Michelin-ster! Dan zou je denken dat het verschikkelijk duur was, maar de specialiteit van het huis was 41 HK Dollar, oftewel zo’n 4 euro! Helaas is mijn Chinees nog steeds niet zo goed en was de specialiteit van het huis een soort rijstepap met organen en darmen en dergelijke. De rijstepap was lekker, maar na een paar stukken vlees (lever, kippenpoot, gehaktbal) te hebben geprobeerd en de grijze snot (een delicatesse-ei?) te hebben beoordeeld besloot ik tijdelijk vegetariër te worden en me te focussen op de rijst. Hierna nog even naar de Mac om te zien wat ze daar hadden, en toch voor de zekerheid nog maar een frietje gehaald!
Rich (de Canadees) en ik waren nog samen, en besloten dat het gezelliger zou zijn samen te gaan verkennen. We hebben dus de ferry genomen naar Cheng Chau Island. Je zou het niet denken zo vlakbij Hong Kong, maar het is een heel mooi eiland. Het ziet er vrij tropisch uit, en je hebt prachtige uitzichten. Onderweg naar het eiland kwamen we ook nog James tegen, een Zuid-Koreaan die van elk land uit zijn hoofd de beste plek voor een goedkoop biertje weet. Het mooie is dat het stereotype over Zuid Koreanen blijkbaar waar is, hij begon namelijk meteen over “The Great Manager” Guus Hiddink en was zelfs naar Nederland geweest om te zien waar The Great Manager had gewoond. Op het eiland zelf hebben we nog een paar keer gegeten, puur omdat het zo absurd goedkoop was. Ik heb een Big Mac Menu (Big Mac, grote friet, grote cola, saus) gehaald, en dat was wel 2 euro! Als ik dik terugkom weten jullie waar het door komt. Daarna met de fast ferry weer terug om naar de bar te gaan, aangezien James ons wilde laten zien waar je lekker bier kon drinken. Na hier even te zijn geweest en James te hebben verteld dat Heineken hier hetzelfde smaakt als in Nederland (goh!) was het voor James tijd om naar een vriend te gaan en voor Rich en mij om naar Victoria Peak te gaan. Victoria Peak is het uitzichtspunt over Hong Kong, bovenop een heuvel kijk je zo over Hong Kong uit. Het was erg mooi, en als een echte toerist sta ik op de foto met Hong Kong op de achtergrond. Ook sta ik op de foto met 2 Hong Kongse dames, aangezien ik met mijn 1.90 en blonde haar hier blijkbaar toch wel een apart gezicht ben. Hierna was het helaas toch echt weer tijd een restaurant te zoeken, en natuurlijk moest hij wel een michelin ster hebben! Missie snel geslaagd, en ik heb de meest heerlijke noedels gegeten die ik ooit gehad heb.

Helaas bleek het zo te zijn dat het hostel waar ik zat was volgeboekt en ik dus niet nog voor een nacht bij kon boeken. Geen probleem, nieuw hostel gezocht waar ik zojuist heb ingecheckt, en deze is nog beter dan de laatste. Perfect Engels sprekend personeel, en twee Amerikanen op de kamer die in China Engelse les geven. Toen ik vertelde dat ik uit Nederland kwam begonnen ze beide breed te grijnzen en bleken ook zij erg te hebben genoten van onze culturele hoogtepunten, de coffeeshops en the red light district. Wooden shoes? No, never heard of those. We staan er weer goed op in het buitenland! Terwijl ik dit schrijf zit ik heerlijk in het zonnetje in een park met de vogels fluitend om me heen en met flats van 60 verdiepingen op de achtergrond. De noedels smaken me weer goed, ook al was het deze keer niet van een restaurant met een Michelin ster.

De dag voordat mijn introductie begint besluit ik eens te gaan kijken bij een of andere tempel en bij de Universiteit zelf, die gelukkig dicht bij elkaar liggen. Niet dat ik het bewust zo had gepland, maar het blijkt maar 500 meter te zijn! Aangezien ik nu in de metro zit zal ik eerst weer even een mooi vooroordeel bevestigen, in de metro slaapt iedereen. Staand, zittend, het maakt allemaal niet uit, zo gauw iemand de metro instapt wordt er een soort slaapdrug toegediend en zijn ze binnen een minuut aan het slapen. Wonderbaarlijk genoeg heb ik nog steeds niemand zien omvallen. De tempel waar ik heen ging was prachtig, een oase van rust in alle drukte. Watervalletjes, bonsai boompjes, boeddha beelden, schildpadden, heel mooi om te zien. De universiteit viel echter een beetje tegen, het was overdreven rustig. Toen ik de concierge vroeg waar de Service balie was bleek waarom, het was zondag. Ik ben op veel dingen aan het letten hier, maar welke dag het is is daar niet een van. Terwijl ik bij een foodstand wat eten ging halen en dat met chopsticks ging opeten kwamen er een paar verbaasde Chinezen naast me zitten die niet geloofden dat ik echt met chopsticks kon eten. We zijn dus duidelijk niet de enige met stereotypes in ons hoofd! Hierna ben ik naar de Tsan Ting (?) promenade geweest om van de skyline van Hong Kong te genieten. Na op de foto te zijn geweest met 7 mensen besloot ik dat dit misschien toch niet zo’n rustig plekje was als ik had gehoopt en ben ik maar wat eten gaan zoeken, pizza vandaag. Wat blijkt nu, pizza is in Hong Kong erg duur. Een pizza Hawaii van de Pizzahut heeft me 12 euro gekost, en ik zat niet eens vol! Dus, goed advies als je ooit hierheen komt: haal geen pizza. Advies van een echte pizzaliefhebber. Morgen begint de introductie, dus ik heb besloten dan maar vandaag weer even een post online te gooien aangezien het vanaf morgen wat drukker gaat worden. Ik ben erg benieuwd naar mijn roommate!

P.S Er staan ook wat foto's online, maar aangezien het namen aan foto's toevoegen niet echt lijkt te werken ga ik ze gewoon op Facebook zetten. Stuk makkelijker.