Bangkok and Sydney

22 Juni. Bij aankomst in Bangkok was het eerste dat positief opviel het feit dat ze ongeveer 500 passport control desks hebben, en er dus compleet geen wachtrij is. Vergeleken met alle andere landen tot nu toe is dat erg bijzonder. Toen ik daar doorheen was en mijn bagage had opgepikt was het tijd op zoek te gaan naar de “City Express Bus”, aangezien dit de goedkoopste manier was om naar mijn hostel te komen. Na een kwartiertje zoeken bleek hiermee problemen te zijn en reed deze niet meer, dus moest ik op zoek naar een of andere trein. Trein uiteindelijk gevonden, en na gewacht te hebben op de “security clearance” mochten we er allemaal in. Na een minuut in die trein te hebben gezeten kwam er politie binnen en moesten we er weer allemaal uit, een minuut later konden we er weer in. Ik weet nog steeds niet precies waarvoor, maar goed. Het hostel bleek nog een stukje lopen te zijn vanaf het station, en aangezien ik een gefaalde backpacker ben met mijn 2 rugzakken was dat nog vrij onhandig. Het goede nieuws was wel dat ik onderweg al een pizzahut zag! Bij het hostel kon ik meteen de ge-airconditionde kamer in, met 35 graden is dat altijd fijn. Intussen was ik erachter dat ik al het lokale eten en straatvoer kan proberen en niet misselijk kan worden, maar als ik een keer Grieks eet is het meteen raak. De rest van de dag heb ik dus vooral op de kamer gehangen.

Ook de volgende dag was vooral op de kamer hangen. Dat was niet zo heel erg, ik had nog wat films en aardig wat boeken te lezen dus ik vermaakte me prima. Het toppunt van de dag was natuurlijk de wedstrijd van het Nederlands elftal, waarvoor ik me uit bed sleepte. Op de TV beneden lieten ze echter Spanje-Australie zien, en dat was natuurlijk niet de bedoeling. De Thaise medewerkster achter de balie had niet helemaal door wat ik bedoelde, ik bleef proberen uit te leggen dat ik Nederland-Chili wilde zien en zij probeerde mij duidelijk te maken dat er op de TV nu al voetbal bezig was (is football!). Gelukkig wist ik de afstandsbediening te krijgen en op zender 67!! waren dan toch onze leeuwen te zien. Zoals iedereen intussen weet versloegen we de Chilenen met 2-0, dus de andere oranjefan in het hostel en ik hadden een goede avond.

24 Juni. Het was intussen mijn laatste volle dag in Bangkok, dus ik wilde graag op pad. Mijn maag was het daar nog steeds niet mee eens, en die bleek toch het laatste woord te hebben. Weer in bed dus, tot er om 12 uur ineens een paar Schotten de kamer binnenkwamen die erg gezellig bleken te zijn. Na een hele dag met mijn maag onderhandelen ging ik daar uiteindelijk ’s avonds mee uit, want als je in Bangkok bent moet je toch een keer op stap zijn geweest!

25 Juni. Uitgaan was niet mijn beste idee. Wat ik misschien niet heb vermeld maar wat toch wel belangrijk is is dat mijn mobiel in de tussentijd in Vietnam is kapotgegaan, tijdens een van onze ritten op een belachelijk slechte weg. Nu is dat niet zo erg, het is niet dat ik mijn mobiel erg mis, maar daardoor heb ik nu ook geen alarm meer! Op mijn tablet werkt het alarm niet, en 3 uur ’s nachts terwijl je op tijd op moet voor een vlucht van zo’n 9 uur is niet de beste tijd om hierachter te komen. Gelukkig werd ik precies wakker toen ik wakker zou moeten worden, ondanks alle tijdzones lijkt mijn interne klok nog goed te werken. Tijd om Bangkok gedag te zeggen. Het enige dat ik van Bangkok heb gezien is alles tussen het vliegveld en mijn hostel, en wat bars. Leuke stad! ’s Avonds op mijn vlucht dus, na aan de douane uit te hebben mogen leggen waarom dit nu al mijn derde keer in Thailand was in een halfjaar en ik elke keer zo’n 4 dagen later alweer het land uitging. De vlucht van Emirates was een verademing na al mijn budget-vluchten van het afgelopen halfjaar, er gaat toch niks boven een heerlijk menu, unlimited drinken en noedels, en het comfort van een private entertainment unit. Ik had ook nog eens het geluk 2 gezellige Australiers naast me te hebben, dus voor ik het door had was het alweer ochtend en was ik in Sydney!

De douane in Sydney is niet zo efficient als die in Bangkok, waar ze in Bangkok zo’n 50 balies hebben zijn er in Sydney 5. Het duurde dan ook letterlijk een uur voordat ik daar eindelijk doorheen was. Toen ik de deuren uitliep en dan ook Sydney inging kreeg ik een gevoel dat ik al lange tijd niet meer gevoeld had, het was KOUD! Geweldig! Iedereen liep in een jas, maar ik besloot dat het fijn was het een keer niet bloedheet te hebben dus ik besloot dat t shirt en korte broek genoeg waren voor dit nieuwe weer. Wat ook meteen opviel was dat Sydney duur is! “Normaal” betaal ik om van het vliegveld naar het hostel te komen een paar euro, hier in Sydney was het meteen 13 euro aantikken. Het hostel zelf was ook 20 euro per nacht, dus ik besloot meteen te gaan besparen en zelf te gaan koken. Supermarkt gevonden dicht bij het hostel, en zelfs groenten zijn duur! 12 euro voor 3 paprika’s, 2 euro per komkommer, brood voor 3 euro per stuk.. Gelukkig wel 2.5 kilo wortels voor 2 euro, en een bevroren pizza voor 4 euro. Mijn diner was gevonden! Aangezien het nog steeds ochtend was besloot ik de stad meteen te gaan verkennen, en heb ik een uurtje gelopen om naar het Sydney Opera House te gaan. Sydney is een prachtige stad, al voelde het wel raar weer in een moderne stad te zijn, zeker eentje gevuld met allemaal blanken! Klinkt erg raar, maar ik ben intussen gewend aan alleen maar Aziaten te zien, en aan het feit dat als ik een blanke zie er een goede kans is dat ik hem of haar ken. Toen iemand me vroeg of ik een foto van haar kon nemen met het Sydney Opera House was ik al helemaal in de war, ik wilde bijna uit automatisme naast haar gaan staan voor de foto. Het Sydney Opera House zelf was natuurlijk gaaf om te zien, en Sydney Harbour is ook erg mooi. Ik besloot te gaan picknicken (ofja, wortelen te eten) in de Royal Botanic Gardens die direct naast het Opera House liggen, en ben daar een halfuurtje in slaap gevallen. Toen ik wakker werd zat er een meeuw op mijn buik die mij blijkbaar wel een goede uitkijkpost vond, en die eg schrok toen zijn uitkijkpost begon te bewegen. Gelukkig poepte ie niet op me, ik zag het al gebeuren. Na nog wat meer rondlopen ging ik terug naar het hostel waar het erg amusant bleek te zijn dat ik een pizza had gekocht, er was namelijk geen oven. Terug naar de supermarkt dus, mijn backup idee was noodles. Een dag Azië uit, en meteen weer aan het Aziatische eten! ’s Avonds een beetje op tijd naar bed, ik had een nacht overgeslagen dus had wat in te halen.

De volgende ochtend bleek er een Frans-Canadees in mijn kamer te zijn bijgekomen, en zoals de meeste Canadezen die ik ben tegengekomen was het een erg gezellig typ. Ze had nog een vriendin die over een paar minuten zou komen, en we besloten met zijn drieën de stad te gaan verkennen. Na weer een mooie wandeling door allerlei parken (Sydney heeft er aardig wat) kwamen we in Chinatown aan om wat te eten. Inderdaad, ik hou het Aziatische eten nog even vol. De rest van die dag was het Sydney te voet verkennen, met zoals iedere keer het resultaat dat ik veel moois heb gezien maar geen idee heb wat ik precies heb gezien. Allebei de Frans Canadezen waren al een tijdje in Australie, en van een van de twee hoorde ik dat in Newcastle een wildreservaat was waar je de typische Australische dieren kon zien, en zelfs een koala kon vasthouden. De entree was gratis, een koala vasthouden was 5 dollar. Aangezien de rest van mijn plannen allemaal zo’n 10 keer zo veel zouden kosten en ik vond dat ik niet Australie kon bezoeken zonder kangaroe’s en koala’s te hebben gezien besloot ik dat dat het plan was voor morgen, ook al was het een treinreis van 3 uur. Toen ik in de supermarkt was om wat eten te kopen voor mijn trip kwam ik na mijn karretje te hebben gevuld met duur eten erachter dat er een Nederlandse afdeling was, met ontbijtkoek, stroopwafels, hagelslag en allerlei andere typische Nederlandse zaken. Dit bleek goedkoper te zijn dan normaal brood, dus nu zit ik in de trein met 2 grote ontbijtkoeken! Toch apart dat het Nederlandse eten in Sydney goedkoper is, maar goed. Mij hoor je niet klagen. Verder hebben we nog lang op de kamer zitten kletsen, iets te lang aangezien ik alweer om 6 uur op moest.

Zoals eerder vermeld had ik geen wekker, maar deze keer had ik gelukkig wel iemand in de kamer die een wekker op haar mobiel had, en kon ik dus weer op tijd op. Met mijn slaapkop de metro in en toen de trein in, 3 uur in de trein gelezen, en toen was ik in Newcastle! Of iets preciezer, Wickham! In Wickham moest ik een busstation vinden met lijn 317, en wonderbaarlijk genoeg ben ik een keer op goed geluk de goede kant uigelopen. Toen ik de bus instapte keek de buschauffeur me erg vragend aan, maar ik had natuurlijk geen idee hoeveel het zou kosten en hoe het hier werkte, dus ik zei tegen hem dat het mijn eerste keer was hier op de bus in Australie, waarop hij antwoordde “Well then this one’s on us, enjoy mate!”. Aardige buschauffeur dus! Vanaf de busstop was het wel nog een halfuur lopen, maar het was lekker weer en ik liep door mooie buurten. Toen ik in het park aankwam was er helemaal niks aangegeven, en besloot ik maar gewoon te gaan lopen. Na een ronde te hebben gedaan van 5 kilometer en daarna eentje van 3 kilometer te hebben gedaan en nog steeds geen koala of kangoeroe te hebben gezien bedacht ik dat dit misschien niet precies de goede plek was, en had ik het geluk wat mensen tegen te komen die me vertelden dat het park dat ik zocht inderdaad ongeveer 2 kilometer verderop lag. Weer even lopen dus! Ondertussen was het wel hard aan het regenen, maar ik zag nu in de verte kangoeroe’s! De kangoeroe’s en struisvogels waren leuk om te zien, en ze hadden ook nog een hoop vogels en andere typische Australische dieren zoals wombats. Het leukste moest echter nog komen, de koalabeer! Je mocht deze aaien, en dat voor de in Australie absurd lage prijs van 5 dollar. Aangezien het niet een heel toeristische plek is was ik met maar 3 anderen die de koala wilden aaien. Van dichtbij ziet een koala er echt grappig uit, een beetje als Yoda uit Star Wars. Ook zijn ze heel kieskeurig, veel bladeren eten ze gewoon niet en als ze vanuit hun ooghoek zien dat er iemand langsliep met nieuwe bladeren laten ze hun oude tak vallen en wachten ze tot ze de “nieuwere” bladeren krijgen. Leuke beestjes. Ze slapen 20 uur per dag, als ze wakker zijn eten ze, en ze hebben blijkbaar speciaal een klauw ontwikkeld om zich te kunnen krabben. Zwaar leventje! Hierna ging ik weer op pad terug, en na ’s avonds heerlijk Domino’s te hebben gegeten aangezien dat het enige is dat hier te betalen is (5 dollar voor een pizza!) was het op tijd naar bed, aangezien ik de ochtend daarna naar de Blue Mountains wilde gaan.
Terwijl ik dit typ zit ik bij de Domino’s bij de Blue Mountains, en ook na 5 minuten binnen zitten zijn mijn vingers nog te koud om goed te kunnen typen. Mijn oren zijn bevroren, en er is natte sneeuw buiten. Vanochtend dus vroeg op, even snel een ontbijtje gepakt en meteen weer op pad. Deze keer was de trein 2 uur, maar ik had een gezellige local naast me zitten en voordat ik het wist waren we er al. Het uitzicht in de Blue Mountains is zoals google images je ook kan vertellen erg mooi, maar mij was van tevoren niet verteld hoe koud het zou zijn. De local in de trein waarschuwde me al, maar ik nam het niet erg serieus. Goed, het was dus echt koud. Gevoelstemperatuur van -5 als ik de borden moet geloven, en het waaide zo hard dat ik we steeds opzij werden geblazen. Gelukkig had ik vandaag wel een lange broek aan, maar wel alleen een t shirt en een jack. Als een echte backpacker (of zwerver, het is soms een dunne lijn) vond ik wat kranten en heb ik die onder mijn jack gedaan, dat hield de wind tenminste nog een beetje tegen. Voor mijn bevroren oren hield dit natuurlijk niet, en voor mijn handen ook niet. Ik zal in Nieuw-Zeeland ergens een muts moeten gaan kopen, want dit is niet te doen. Na een paar uur rondlopen en te hebben besloten dat het inderdaad een mooie plek is om heen te gaan was het tijd terug te gaan, met natuurlijk zoals gezegd de tussenstop bij de Domino’s. Nu zullen jullie vast denken dat ik verslaafd ben aan pizza, en dat is ook gedeeltelijk zo, maar hier in Australie is het echt de enige manier wat geld te besparen op eten. Dat, en de 5 kilo wortelen die ik tot nu toe hier heb gekocht. Na wat Engelsen op mijn kamer te hebben ontmoet en om 12 uur te gaan slapen was ik om kwart over 1 alweer wakker, wat ruim op tijd was voor de wedstrijd van het Nederlands elftal. Ik was niet de enige Nederlander in het hotel, dus in de televisiekamer zat de Nederlandse delegatie ruim op tijd klaar om ons team naar de overwinning te schreeuwen. Het duurde even voordat we echt konden schreeuwen, maar gelukkig konden we om iets voor 4 toch nog iedereen wakker juichen, waar ze vast erg blij mee waren in het hostel. Aangezien ik nog steeds geen wekker heb durfde ik toen niet meer te gaan slapen omdat ik bang was niet om 6 uur wakker te worden en zo mijn vlucht naar Esther te missen, en ben ik dus maar opgebleven.

Dus, mijn tijd in Zuid Oost Azie is helaas ten einde. Alles lijkt nu absurd duur, het is hier koud, en regels op de weg moeten weer gevolgd worden. Is toch even wennen!

Voor de mensen die erin geinteresseerd zijn, Joanne, waar ik Vietnam mee heb gedaan, heeft video’s gemaakt van onze hele trip. De links staan hieronder.

ep1: https://www.youtube.com/watch?v=PF2QGyepmOs
ep2: https://www.youtube.com/watch?v=fFmn-LezzV0
ep3: https://www.youtube.com/watch?v=3MegGf1Xe84
ep4: https://www.youtube.com/watch?v=UvynIX1jVrg
ep5: https://www.youtube.com/watch?v=BNwoZ1Q3GVw
ep6: https://www.youtube.com/watch?v=lmf322nhCCw
ep7:https://www.youtube.com/watch?v=tA4_M2vYsxk
ep8:https://www.youtube.com/watch?v=ysTdELPZPFE

Terwijl ik dit schrijf zit ik in Nieuw Zeeland met Esther, en de volgende update kan dus nog even duren. Hopelijk kan ik bij die update zeggen dat we wereldkampioen zijn!