China: Xian en Yangshuo!

Om half 9 in de ochtend kwam ik aan op het treinstation in Xian waar ik voor het eerst door iemand werd opgepikt, toch leuk iemand te zien staan zwaaien met een bord “MR MILAN DE REEDE”. Met de pick-up service van het hostel mee dus, de stadsmuren door en de stad zelf in. Het hostel ligt bijna perfect in het centrum van de stad, dus ik heb weer een goede locatie gekozen! Nadat bleek dat ik direct kon inchecken om 9 uur ’s ochtends (ook altijd fijn) gooide ik mijn tassen in de kamer en ging ik op weg naar het Terracotta leger. Er worden elke dag tours georganiseerd, maar deze zijn vaak een euro of 25-30 en dat betaal ik tegenwoordig niet meer voor dat soort zaken! Dus een bus naar de stadsmuren, en vanaf daar een lokale bus gepakt naar het Terracotta leger. In de bus kwam ik twee Indische Amerikanen aan die helaas niet het leuke typische accent hadden, maar wel erg interessant bleken te zijn. De jongen had al 2 jaar Engels lesgegeven hier in China met een vrijwilligersproject, terwijl zijn nichtje hier op bezoek was en net klaar was met haar opleiding tot dokter (op haar 24ste al). Tijdens het praten bleek dat we veel dezelfde dingen gingen doen, hij gaat namelijk een paar weken na mij naar Vietnam om daar van Hanoi naar Ho Chi Minh te rijden op een motorbike, en vliegt daarna door naar Los Angeles. Bij het Terracotta-leger aangekomen waren we bij de eerste hal heel erg teleurgesteld. Je zag bijna niks en het was een stuk kleiner dan we ons hadden voorgesteld. Later kwamen we erachter dat dit inderdaad veruit de kleinste hal was, en liepen we een hal binnen waar met gemak een paar Airbussen geparkeerd konden worden. Echt gigantisch. Hier stonden de Terracotta soldaten in linies opgesteld, met paarden, officieren, boogschutters en alle andere zaken die in die tijd bij een leger hoorden. Ze zijn nog steeds aan het uitgraven, maar in de grootste hal staan zo’n 6000 figuren. Allemaal hebben ze een ander gezicht (voor mij helaas nog steeds niet), en dit is allemaal 200 jaar voor de start van onze jaartelling gemaakt. Na de busreis weer terug te hebben gemaakt gingen we het moslim-gedeelte van de stad eens bekijken, maar eerst natuurlijk even een paar snacks bij de McDonalds. Het moslim-gedeelte viel me een beetje tegen, het is eigenlijk alleen een grote markt met veel prullaria die je ook bij alle andere markten kan kopen, en de Grote Moskee hier was niet geweldig. Wel apart om te zien hoe de typische moslim en Chinese architectuur gecombineerd werd, maar de moskee was niet zo groot en geweldig als hij werd verbeeld in de Lonelyplanet. Wel heb ik weer eens echt Chinees gegeten, een maaltijd van noodles met paprika’s en ei, vrij lekker. Het helpt als je iemand bij je hebt die na twee jaar in China wonen Chinees spreekt, en je dus kan vertellen wat er op het menu staat. Na deze lekkere maaltijd liepen we terug de stad in, waar we toevallig nog een Chinese docent Engels tegenkwamen met twee van zijn leerlingen, van 8 en 10 jaar. Hij vroeg of ze hun Engels even met ons mochten oefenen. Heel schattige jongetjes, die hun hele vocabulaire uit de kast haalden (how are you? How old are you? What’s your favourite colour? Enzoverder). Na een kwartier van dit waren we erg onder de indruk van deze kinderen aangezien dit ongeveer net zo veel Engels was als dat we van de vorige 100 Chinezen bij elkaar hadden gehoord, en deze kinderen nog erg jong waren. Hierna tijd om terug te gaan naar mijn hostel. Hier kwam ik zoals ongeveer elke avond gezellige mensen aan de bar tegen, in dit geval Koreanen, waar ik lang mee heb zitten kletsen (ook deze waren groot fan van Guus Hiddink..) en ging naar bed.

Maandag! Ik heb geen idee meer van welke dag of datum het is, dus het helpt voor mezelf om dit even te vermelden. Maandag dus. Toen ik opstond en ontbijt wilde gaan halen kwam ik erachter dat ik letterlijk nog een halve euro had, niet echt genoeg voor een ontbijt. Op zoek naar een pinautomaat dus, maar mijn pas werd overal geblokkeerd en zelfs een keer voor 5 minuten ingeslikt. Veel moeite dus, maar nadat ik eindelijk geld uit de muur had gehaald vond ik het tijd mezelf te belonen met een ontbijtje bij de Pizzahut. Een vriendin uit Hong Kong had gezegd dat de City Walls van Xian erg leuk waren op de fiets te doen, en aangezien ik al zolang niet meer op een fiets heb gezeten leek me dat een erg leuk idee. Muur beklommen dus en een fiets gehuurd, die natuurlijk niet voor mijn lengte gebouwd was. Het zadel kon wel een heel stuk omhoog, maar het stuur was niet in hoogte verstelbaar. Uit pure noodzaak dus maar de hele tijd zonder handen gefietst, wat hier blijkbaar erg bijzonder is. Na de hele muur rond te zijn gefietst en mooie uitzichten over Xian te hebben gezien was helaas wel mijn camera op, dus ik kan niet alle mooie uitzichten met jullie delen. Aangezien ik gisteren op de markt in de islamitisch buurt, in de buurt van de moskee het rode boekje van Mao had gezien besloot ik daarnaartoe terug te gaan en te kijken of ik die een kon kopen, leek me een leuke souvenir. Tijdens het onderhandelen over de prijs probeerde iemand me echter te zakkenrollen, wat toch een iets minder leuke souvenir zou zijn geweest. Aangezien ik zag dat hij mijn mobiel uit mijn zak aan het halen was haalde ik uit, en meneer rende met een bloedneus weg, zonder mobiel. Eikel. Hierna terug naar mijn hostel, maar op de weg terug werd ik opgehouden. Er was namelijk een klas van studenten die vroegen of ik met ze op de foto wilde gaan, wat langer duurde dan verwacht aangezien ze ook allemaal individueel op de foto wilde. Ik word intussen erg goed in een nep-lach opzetten en kan die lach dan ook een aardig tijdje volhouden. Terug in mijn hostel kwam een Italiaan onze kamer binnengelopen, die met zijn typische Italiaanse accent klaagde over het eten hier en zei dat het Italiaanse eten toch echt beter was. Daar kan ik het dan ook alleen maar mee eens zijn. Later diezelfde avond terwij ik in mijn kamer een hostel aan het boeken was voor Yangshuo kwam er iemand binnenlopen, het bleek een Maleisier te zijn. We waren aan het praten, en het bleek dat hij de wereld aan het rondfietsen is. Ontzettend gaaf! Hij heeft een serie op Maleisische TV, daar verdient hij dan ook zijn geld mee en verder fietst hij gewoon de wereld rond. Op het moment is hij begonnen in Mongolie en gaat hij naar Spanje fietsen, daarna Africa in en daar helemaal doorheen. www.zahariz.com, als je er meer over wilt lezen. Heel interessante gast dus, die nu omdat ie een visum nodig had een paar dagen in een stad verbleef en dus een keer zijn tentje inruilde voor het comfort van een hostel.

Om half 7 al op, want ik was er gisteravond ineens achter gekomen dat mijn vlucht nu al was. In mijn hoofd had ik nog een dag extra in Xian, maar goed dat ik het even dubbelcheckte. Aangezien ik natuurlijk niet voor een taxi ging betalen wilde ik een bus nemen naar het vliegveld, die verrassend makkelijk gevonden werd aangezien mijn hostel me hier nog kon helpen. Toen inchecken, het is gelukkig weer gelukt mijn 2 tassen allebei als handbagage mee te nemen en deze keer zijn mijn deo en gel niet gestolen. Bij aankomt in Guilin werd het allemaal wat verwarrender, van tevoren had ik gelezen dat ik vanaf het vliegveld bus 1 moest nemen naar het centrum van Guilin, terwij bus 1 stond aangegeven naar een andere stad. Bus 2 ging naar Guilin, maar bus 2 was niet te vinden. Gelukkig de goede (nummerloze) bus gevonden die naar het centrum van Guilin ging, het doel was de goede stop vinden om uit te stappen. Dit was de tweede stop, die ik goed had, waarna ik op aanwijzing van een Chinees meisje direct de straat over rende en een lokale bus insprong naar het busstation. Op het busstation moest ik dan weer een bus vinden naar Yangshuo, mijn uiteindelijke bestemming hier. Gelukkig was er een oud mannetje die me hielp, en met zijn aanwijzingen kwam ik bij een bus aan waar weer geen Engels woord of nummer op te vinden was. Na tijdens het instappen aan bijna iedereen in de bus te hebben gevraagd of ze naar Yangshuo gingen (ja) ging ik zitten en amuseerde ik me de eerste vijf minuten over hoe de bus hier werkt. In plaats van vaste stops rijdt de bus gewoon terwijl er een assistent uit het raam hangt en iedere keer dat ze mensen ziet heel hard “YANGSHUO” roept. Als de mensen dan terugschreeuwen stopt de bus en stappen ze in. Goed, uiteindelijk op het goede moment uitgestapt en op zoek naar mijn volgende bus, een plaatselijke bus die me dichter bij mijn hostel zou moeten brengen. Dit bleek niet zozeer een bus als een oversized golfkarretje te zijn, waar ik me nog net met mijn twee grote tassen in wist te proppen. De chauffeuse sprak geen woord Engels en de twee Chinezen om me heen ook niet, dus op het goede moment uitstappen werd een moeilijke zaak. Het hostel had me wel verteld dat het ongeveer een half uur lopen was vanaf het busstation, dus op een gegeven moment toen ik dacht dat dit ongeveer een half uur lopen zou zijn op normaal tempo vroeg ik haar te stoppen en stapte ik uit. Tegen alle verwachtingen in had ik het goed ingeschat, en was ik letterlijk op een minuut afstand van mijn hostel. Bij binnenkomst in het hostel werd ik vriendelijk onthaald door alle 8 medewerkers, en kon ik direct mijn kamer in die niet alleen groot bleek te zijn maar ook een heerlijke airconditioning had. Aangezien het intussen wel al bijna 4 uur was kon ik niet meer heel veel met mijn dag doen, en besloot ik de komende dagen een beetje uit te plannen en mijn boeken te lezen.

Goedemorgen! Ik stond woensdag al op tijd op, ik had namelijk gisteren een tour geboekt naar de Silver Cave, een grot hier in de buurt. Hiervoor moest ik om 8 uur bij de receptie zijn. Na mijn ontbijtje van pannenkoeken met chocola en omelet was ik er klaar voor, en meldde ik me bij de receptie. Aangezien de medewerkers hier zo aardig zijn liep de receptioniste letterlijk vanaf het hostel mee naar waar de bus was aangezien ik de weg niet wist, en gaf ze me daar ook nog eens een mobieltje mee voor het geval ik contact met zo moest opnemen. Nog nooit zo’n goede service gehad voor 8 euro! Toen de bus in, waar ik de enige Westerse persoon was, en bij aankomst bij de grot bleek dan ook dat de gids geen woord Engels sprak. Was niet erg, met mijn basis-chinees kwam ik erachter dat we om 10:40 terug bij de bus moesten zijn en ging ik zelf verkennen. De grot was prachtig, een stuk groter dan verwacht en met heel kitscherige verlichting die het er toch mooit uit liet zien. Ik was de enige in de grot die niet met een tour meeliep, en een zaklamp was dan ook niet geheel overbodig geweest. Maar goed, mijn mobiel geeft ook wat licht, dus na een uur was ik de grot weer uit en was het tijd om terug te gaan. Toen ik weer terug was bij mijn hostel besloot ik een fiets te gaan huren en hier de omgeving te gaan verkennen, Yangshuo staat er namelijk om bekend dat het zo’n prachtige natuur heeft. Ook hier kon het hostel wel helpen, en 5 minuten later had ik mijn mountainbike en was ik klaar om te gaan verkennen. De fiets was helaas weer wat kleiner dan gehoopt waardoor ik ver naar voren moest buigen om mijn stuur vast te houden, en dus heb ik weer noodgedwongen zonder handen gefietst. Deze keer waren er zelfs mensen aan het klappen, dus circusaapje Milan heeft Nederland weer mooi vertegenwoordigd. De fietstocht zelf was prachtig, grotendeels langs de rivier en met de hele tijd de typische lijmsteenbergen aan allebei de kanten van de weg. Onderweg kwam ik de Gold Caves tegen waar ze een soort van verwarmd indoor modderbad hebben in de grot, wat er niet alleen heen gaaf uitziet maar ook nog eens best fijn is. Daarna door naar een of andere Dragon Cave waar ik ook nog maar even een kijkje nam, terwijl ik bedacht dat ze deze grotten niet eens op de kaart hadden gezet die ik bij het hostel had gezien. Uiteindelijk terug, en in het hostel bleek dat ik compleet de verkeerde kant op was gefietst. Niet erg, ik ga morgen weer een fiets huren en dan de goede route volgen. Als avondeten lekker een pizzatje, die natuurlijk veel te klein was met de Chinese standaarden hier en daarom werd opgevolgd door een lokaal gerecht, noodles met spicy potato. De rest van de avond heb ik weer veel gelezen, en met de Canadezen in mijn kamer zitten kletsen.

Donderdagochtend ging ik na mijn traditionele ontbijt meteen weer een fiets halen. Voor vandaag had ik een ambitieuze tocht van 100 kilometer gepland staan, dus na de fiets te hebben gehaald en wat water mee te hebben genomen ging ik op pad. Ik geloof toch echt dat er iets met die kaarten hier mis is, want weer kwam ik op een heel ander pad uit. Dit pad leidde me de bergen in, waar ik in de verstikkende hitte (gevoeltemperatuur 48) naar boven zwoegde. De hele tijd heb ik geen toerist gezien en geen Engels woord gelezen, dus het was me wel duidelijk dat dit niet het gebruikelijke pad was. Toen op een gegeven moment mijn water bijna op was had ik het geluk dat er een man op een motor voorbijkwam die me wees op een watervalletje, hij demonstreerde door te drinken dat het goed water was. Mooi bijgevuld dus! De mensen hier zijn sowieso erg aardig, allemaal glimlachen naar je en de kinderen proberen zelfs gesprekken te voeren. Na mijn korte pitstop ging ik weer verder, op naar de volgende top. Dit ging urenland door, totdat ik rond een uur of 5 mijn hostel binnenrende, net voordat een storm losbarstte. De storm was recht boven het dorp, de bliksem en de donder kwamen tegelijk. Goede tijd dus om binnen te zitten. Na de route op google maps uit te hebben gepland bleek ik wat meer dan 100 km te hebben gedaan, toch geen slechte prestatie in deze hitte. Daarna stortte ik wel zo ongeveer in zo gauw ik in mijn hostel was, en als ik niet zo’n honger had was ik vast direct in slaap gevallen. Maarja, honger gaat toch voor, dus na met Esther geskypt te hebben ging ik naar een plaatselijk restaurantje met de Canadezen en bestelde ik, jawel, een pizza! In mijn verdediging, er stond niks lokaals op het menu dus het was of een patatje oorlog, of pizza. Tegen de tijd dat we terugkwamen van het eten was het al zo’n 11 uur, en ik was van plan vannacht aardig wat te slapen. Dat werd helaas verhinderd door een Chinees die om half 12 onze amer binnenkwam, zijn bed instapte en letterlijk binnen 10 seconden begon te snurken. En dan niet een beetje snurken, maar echt het goede oude zagen. Ik besloot mijn oortjes in te doen die normaal het geluid erg goed buiten weten te sluiten, maar dat werkte in dit geval dus niet. De Canadezen konden ook niet slapen, en na hem een keer wakker gemaakt te hebben omdat we het echt zat waren bleek ook nog eens dat hij geen Engels sprak en er dus geen enkele manier was om hem uit te leggen dat we niet konden slapen. Slechte nachtrust dus.

Om 8 uur op, want vandaag ging ik bergklimmen! Het is intussen mijn laatste dag hier in Yangshuo, en dit leek me wel een leuke manier om het af te sluiten. Met het busje naar een van de lijmsteenbergen die hier in de buurt overal te vinden zijn, en klimmen maar! Het was leuk om te doen, aangezien je echt de rots aan het beklimmen was en dus zelf maar steeds op zoek moest naar een plek om te voeten en handen te plaatsen. Het uitzicht over het dorp van een meter of 100 hoog is ook niet bepaald erg, zeker met de mooie omgeving van het dorp. Helaas geen foto’s kunnen maken, het leek me namelijk niet zo’n goed idee mijn camera mee te namen op een klimtocht. Hierna terug naar het hostel waar ik nog een aantal uur heb gelezen, en tot de nare conclusie kwam dat ik nog exact 60 yuan had. Aangezien ik een riem had gezien die ik wilde hebben voor 40 yuan bleef er dus 20 yuan over voor eten, en besloot ik pas om 6 uur te gaan eten om zo te proberen ’s nachts in de bus geen honger te hebben. Bij de McDonalds kan je voor 20 yuan precies het goedkoopste menu (McChicken) + een kleine friet bestellen, dus dat werd mijn eten. Ik heb zelf ook door dat ik erg vaak naar McDonalds ga, maar het is zeker hier gewoon zo belachelijk goedkoop. Maar goed, hierna terug naar het hostel waar ik nog aan het lezen was, totdat het om half 9 ’s avonds was naar mijn bus te gaan die me naar Hong Kong terug ging brengen. Bij de bus kwam ik twee Duitsers tegen die net als ik iets te groot waren voor deze bus, dus dat was achterin lachen geblazen over hoeveel ruimte we wel niet hadden. Ik denk dat het bed 1.70m lang was, en misschien net 50 cm breed. Erg ruim dus. Niet veel geslapen, maar daar ging ik al vanuit.

Toen we ’s ochtends aankwamen in Shenzhen bleek dat we niet precies waren aangekomen waar ik dacht dat we aan zouden komen. Opzich niet zo’n probleem, ware het niet dat ik gisteren letterlijk mijn geld had opgemaakt. Lopen was te ver, dus was mijn enige optie over de hekjes springen toen er net even niemand keek. Ging goed, al was het bij de grensovergang iets moeilijker dit onopvallend te doen… Maar het lukte, dus tijd om China uit te gaan en Hong Kong in te gaan. De Duitsers hadden pech, zij moesten in de gigantische rij om Hong Kong in te gaan terwijl ik direct door mocht omdat ik nog tot 2 Juni inwoner ben van Hong Kong! Even mijn octopus card aanvullen dus, en naar Festival walk om een laatste keer Pepper Lunch te ontbijten met Lukas. Het ontbijt was erg gezellig maar vond plaats in McDonalds in plaats van Pepper Lunch, aangezien Pepper Lunch helaas pas om 11 uur openging en ik precies om 11 uur weer weg moest.

En nu, terwijl ik dit schrijf, zit ik hier op het vliegveld. Waren nog wat problemen met het inchecken, aangezien ik een of andere aanbevelingsbrief had moeten printen voor mijn visum (wist ik niet) en 2 pasfoto’s moest kunnen leveren (wist ik niet), en ik dus niets had geprint en 1 foto had. Tot nu toe ben ik overal doorheen gekomen met lachen en bluffen, maar hopen dat dat in Vietnam ook lukt. Anders is de volgende update dat ik weer in Hong Kong terug ben. In ieder geval, nu dus door naar Vietnam waar Joanne en ik allebei een motor gaan kopen, en dan (hopelijk zonder teveel om te vallen) van Hanoi naar Ho Chi Minh City gaan rijden. Aangezien ik Joanne de Top Gear aflevering van Vietnam heb laten kijken heeft ze helaas al mooie roze oortjes voor me gescoord, dus ik ga er stoer uit zien op mijn motor.

Tot ziens in ieder geval! China was geweldig, en zo gauw je uit Beijing en Shanghai bent zijn de mensen er ontzettend aardig. Volgende blog komt waarschijnlijk ergens halverwege Vietnam, misschien als we in Hoi An zijn waar ik een paar dagen wil blijven om een pak